Be Yourself to Help Others

เราช่วยใครได้บ้าง?
.
เชื่อไหมว่าแค่การมีอยู่ของเรา ก็ช่วยเหลือใครสักคนได้ เราทุกคนเกิดมาด้วยความเฉพาะตัวที่ไม่เหมือนใคร มีความรู้และปัญญาบางอย่างที่เราเท่านั้นจะทำให้ปรากฎออกสู่โลกนี้ได้ คำถามคือ ทำไมเราจึงยังลังเลในศักยภาพของตัวเอง?
.
เวลาเราคิดว่าเราไม่เก่งพอ คำว่า ‘เก่ง’ นั้นวัดจากอะไร มันต้องวัดจากจำนวนเงิน จำนวนชั่วโมง จำนวน follower ที่คนคนนั้นมี หรือแท้ที่จริง แค่เราทำสิ่งที่ทำ เท่าที่เรารู้ ก็ถือว่าเก่งแล้ว? ทำไมเรายอมให้บรรทัดฐานนอกตัวกลายเป็นสิ่งตัดสินคุณค่าของเรา? มีเราเท่านั้นที่รู้ว่าอะไรคือคุณค่าที่แท้ในตัวเอง และการจะรู้ถึงคุณค่านั้น เราต้องเลิกใช้ชีวิตแบบกึ่งหลับกึ่งตื่น เราต้องเป็นหนึ่งเดียวกับชีวิต และรับใช้ชีวิตอย่างสุดชีวิต ไม่มีทางเลือกอื่นใดนอกจากนี้
.
เราทุกคนเคลื่อนเข้าสู่การตื่น และมันไม่เคยมีการไม่ตื่นอยู่เลยในทุกชั่วขณะ เพียงเรานึกถึงการตื่น เราก็รับรู้สัมผัสถึงมันได้ แม้ในบางครั้งเป็นแค่เสี้ยวของการตื่น ก็ถือว่าเพียงพอที่จะดึงให้เรากลับมาระลึกรู้ได้อีกครั้ง ว่าชีวิตอยู่ตรงนี้ คุณค่าที่แท้จริงอยู่ตรงนี้ มันไม่เคยจากไปไหนเลย
.
มีเพียงการเป็นตัวเองและกลับไปเชื่อมโยงกับภูมิปัญญาของตัวเองเท่านั้นที่จะทำให้เราจำได้ว่าเราเป็นใคร จงทำตามใจ จงเป็นตัวเองให้ถึงที่สุด เริงระบำไปกับสรรพสิ่ง และสรรพสิ่งจะเผยแสดงให้เห็นว่าชีวิตนั้นช่างศักดิ์สิทธิ์ เพียงเป็นตัวเองเท่านั้น เราจะช่วยให้ผู้อื่นได้เป็นตัวเองด้วย อย่าได้ลังเลสงสัยในศักยภาพของตัวเอง จงใช้มันและทำให้ทุกวินาทีเป็นการสร้างสรรค์ เพราะเราทุกคนคือพระผู้สร้างในจักรวาลของตนเอง